Eerste 'shift' met de kids

Na een week van schoonmaken en verhuizen en daarna een vrije dag met de hele groep(de groep van het platteland is onze kant opgekomen om te lunchen en in de middag met ons Houma te verkennen), was het vandaag op Koninginnedag de eerste echte dag dat we met de kinderen aan de slag konden. Nog steeds een beetje doelloos, dus verzon ik maar mijn eigen doel: lekker de kids vermaken voor zover mogelijk. Zo heb ik vandaag geprobeerd ieder kind een beetje sociale aandacht te geven. Ook bij de kiddos die in eerste instantie niet bereikbaar lijken te zijn, lukt het uiteindelijk toch om enige vorm van contact te krijgen. Zo was er een meisje dat eigenlijk alleen maar een beetje zat te sabbelen en kwijlen op alles, maar na een rondritje op een of andere wagen over het grote nieuwe terrein van het nieuwe weeshuis, leek ze al wat relaxter. Uiteindelijk bleek dat klappen in de handen ervoor zorgde dat haar aandacht er in ene een klein beetje bij was. Ze ging zelfs zo nu en dan meeklappen. Nadat ik een klein half uurtje met haar had doorgebracht kreeg ik zowaar een lach op haar gezicht en ook bleek dat ze gevoelig was voor kietelen. Dit was zo'n mooi moment, ookal is ze even later weer helemaal terug in haar non-being! Een andere jongen met spastische bewegingen, werd al een stuk rustiger door alleen maar een tijdje bij hem te zijn en je hand op zijn been te leggen. In de middag hebben we een kleine viering gehad vanwege the Queens birthday, met snoepgoed uit Nederland en wat kadootjes, zoals bellenblazen, hebben zowel de kids als wij een leuke middag gehad. Morgen begint onze shift om 11:30 uur, de dag erna vertrekken we om 6:00 uur en zo gaat het om en om, 3 personen in de ochtend (kinderen uit bed halen en ontbijten etc) en 3 personen in de middag. Vandaag ook voor het eerst een kleine eten gegeven, Mingda heeft het me niet al te moeilijk gemaakt ;-) Waar ik nog het meeste aan moet wennen is toch echt wel de viezigheid van oa. de pies en het snot enzo. Wat wellicht nog niet iedereen weet is dat de luiers hier niet bestaan. De kleintjes krijgen een kledingstuk tussen de benen en ietsje groter heb je een broek aan met een gat erin (het enige wat je dan hoeft te doen is op je hurken gaan zitten en laat het maar lopen, dit laatste gebeurt dan ook regelmatig en dat wordt dan uiteraard ook niet afgeveegd). De geur die daardoor overal in zit kan je je misschien wel voorstellen, of eigenlijk niet, die moet je echt ervaren om goed te kunnen begrijpen ;-). Anywayz daar heb ik dus het meeste moeite mee, want die handjes zitten overal aan en vervolgens worden die vieze handjes weer gebruikt om bijvoorbeeld speels je neus dicht te knijpen. Enige advies: niet over nadenken, just let it happen... Ben benieuwd hoe het straks er aan toe gaat. Ik heb wel het gevoel dat ik iets kan betekenen, al is de tijd wel erg kort om echt iets te doen. Gelukkig is de verhuizing goed gegaan, das al vast een sterk punt!